Akcja Narodowego Czytania została zainicjowana przez Parę Prezydencką Annę i Bronisława Komorowskich w 2012 roku wspólną lekturą Pana Tadeusza Adama Mickiewicza. Od tego czasu co roku na początku września (w tym roku 09.09) odbywa się Narodowe Czytanie utworu wybranego przez Parę Prezydencką. Do tej pory były to m.in. Lalka Bolesława Prusa, Quo Vadis Henryka Sienkiewicza, Nad Niemnem Elizy Orzeszkowej, wybór noweli polskich czy Moralność Pani Dulskiej Gabrieli Zapolskiej. Tegoroczną lekturą jest Kordian Juliusza Słowackiego.
Więcej o tegorocznej akcji można przeczytać na stronie Prezydent.pl.
Kordian (pełny tytuł: Kordian: Część pierwsza trylogii. Spisek koronacyjny) – dramat romantyczny autorstwa Juliusza Słowackiego. Utwór napisany został w Genewie w 1833, ukazał się anonimowo w Paryżu w 1834r. Imię tytułowego bohatera dramatu Słowackiego Kordian, znaczeniowo związane z sercem (łac. cor, cordis) i dające się tłumaczyć jako „dający serce”, zostało wymyślone przez autora, który chciał ukazać losy młodzieńca kierującego się gorącymi uczuciami oraz rozbudzoną, poetycką imaginacją. Krąg problemów dziecka swej epoki wyznaczają: udręka nudy płynącej z rozczarowania światem i żarliwa chęć nadania swemu życiu sensu przez poświęcenie się jakiejś wielkiej idei (takiej np. jak naród).Utwór głęboko i wszechstronnie wpisuje się w dyskurs romantyzmu europejskiego. Kordian przechodzi kolejno „miejsca znaczące” romantyzmu: zastanawia się nad sensem egzystencji, przeżywa ból istnienia wynikający z samej natury i urządzenia świata (Weltschmerz), aż w końcu podejmuje nieudaną próbę samobójczą. Dla Kordiana podróż oznacza wejście w czas dojrzewania duchowego, a spotkania z brutalną rzeczywistością sprawiają, że bohater traci złudzenia co do otaczającego go świata. Jest postacią dynamiczną, przez cały czas zmienia się, zmaga się z samym sobą. Podróż jest dla niego źródłem informacji o świecie, a przebyta droga wzbogaca go o nowe doświadczenia. Utwór nawiązuje do powstania listopadowego i opisuje historię nieudanego spisku na życie cara Mikołaja I. Główny bohater, tytułowy Kordian, ze względu na wewnętrzną słabość nie jest w stanie dokonać zamachu i car uchodzi z życiem. Słowacki próbuje zrozumieć przyczyny klęski powstania oraz pokolenia powstańców. Uważa, że jedynie absolutne poświęcenie i zgoda na walkę do końca mogą przynieść niepodległość.
Juliusz Słowacki herbu Leliwa (ur. 4 września 1809 w Krzemieńcu, zm. 3kwietnia 1849 w Paryżu)– polski poeta, dramaturg i epistolograf. Obok Adama Mickiewicza i Zygmunta Krasińskiego określany jako jeden z polskich wieszczów narodowych. Twórca filozofii genezyjskiej (pneumatycznej), epizodycznie związany z mesjanizmem polskim, był też mistykiem. Obok Adama Mickiewicza uznawany powszechnie za największego przedstawiciela polskiego romantyzmu. Utwory Słowackiego, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli, ale także poruszały uniwersalne tematy egzystencjalne. Jego twórczość wyróżniała się mistycyzmem, wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka. Jako liryk zasłynął pieśniami odwołującymi się do Orientu, źródeł ludowych i słowiańszczyzny. Był poetą nastrojów, mistrzem operowania słowem. Obok Cypriana Kamila Norwida i Tadeusza Micińskiego uważany za największego z mistyków polskiej poezji.
(materiały pochodzą ze stron internetowych: Wikipedia, Cała Polska Czyta Dzieciom, Lustro Biblioteki)
