Nauczanie zdalne od marca 2020 roku za sprawą pandemii COVID-19 stało się częścią życia uczniów w całym kraju. Przeniesienie nauki z formy stacjonarnej do rzeczywistości wirtualnej sprawiło, iż dotychczasowy dobrze znany świat i podział ról został zmieniony. Minister Edukacji zaznacza, że, zdalne nauczanie należy prowadzić tak, aby można było realizować podstawę programową z uwzględnieniem ograniczeń wynikających ze specyfiki pracy na odległość. Podkreśla również ważną rolę, jaką w tym procesie odgrywają rodzice uczniów. Ich zadania to m.in. wspieranie dzieci, pomaganie im w planowaniu i nauce, dbanie o ich bezpieczeństwo w sieci, a także kontakt i współpraca z nauczycielami. Oznacza to, że rodzice muszą w pełnym wymiarze pełnić role, które dotąd pełnili tylko częściowo, lub w które nie wcielali się wcale. Z dnia na dzień stali się nauczycielami, pedagogami, motywatorami edukacji.
Rodzice mają ogromny wpływ na stosunek uczniów do zdalnej nauki – mogą wzmacniać lub osłabiać ich motywację. W warunkach izolacji rodziny przebywają przez cały czas razem, więc dzieci słyszą opinie rodziców na temat nauczycieli, sposobu prowadzenia zajęć. Pozytywna ocena szkoły i nauczania oraz zachęcanie dzieci do systematycznej pracy sprawiają, że chętniej angażują się one w zadania edukacyjne. Gdy rodzice negatywnie wypowiadają się o zdalnym nauczaniu, dzieciom trudniej utrzymać motywację do nauki na właściwym poziomie.
Motywacja to stan gotowości do podjęcia określonego działania. Pobudza aktywność jednostki i ukierunkowuje ją na osiąganie zamierzonych wyników. W kształceniu na odległość motywacja uczniów może ulec osłabieniu, bo osoby, które ją na co dzień napędzały, nie są bezpośrednio obecne w ich życiu.
Nauczyciele prowadzący lekcje online są pozbawieni bezpośredniego kontaktu z uczniem, a co za tym idzie ich wiedzą o swoich uczniach zmalała. Dostrzegają jednak sygnały świadczące o spadku motywacji podopiecznych takie jak: nieobecności na lekcjach, spóźnianie się, bierne uczestnictwo, nie odrabianie prac domowych, wyłączone kamerki, udział w innych aktywnościach niż lekcja (np. gra on-line).
Motywację drugiego człowieka można wzmacniać lub osłabiać. O to czym my dorośli możemy wcierać jej budowę u dziecka, a czym osłabiać.
Motywacja potrzebuje paliwa w postaci:
- zainteresowania dążeniami i aktywnością dziecka,
- zachęty, uznania i akceptacji ze strony dorosłych,
- jasno formułowanych oczekiwań,
- otwartej komunikacji,
- możliwości odnoszenia sukcesów przez dziecko,
- umiejętności traktowania trudności i niepowodzeń jako punktu wyjścia do dalszej pracy,
- poczucia celowości działań dziecka.
Motywację osłabiają:
- niejasne oczekiwania wobec dziecka,
- chaos w stawianiu wymagań i w działaniach,
- krytyka ze strony dorosłych i rówieśników,
- negatywne wypowiedzi dorosłych na temat możliwości dziecka,
- podważanie sensu nauki na odległość,
- brak zainteresowania dzieckiem, jego aktywnością, sukcesami, trudnościami i przeżyciami,
- poczucie osamotnienia i zagubienia,
- przerzucanie całej odpowiedzialności za proces uczenia się na dziecko
- niewłaściwa organizacja procesu nauczania i uczenia się – niejasności, chaos, niesystematyczność,
- napięcie i lęk.
Pandemia Covid-19 jest w chwili obecnej częścią naszej rzeczywistości, na którą nie mamy możliwości w szybki i prosty sposób wpłynąć. Dlatego pamiętajmy, że sformułowania nie budujące motywacji to : nauka na odległość to nie jest prawdziwa szkoła, to bez sensu, to się nie uda, nie martw się, to się niedługo skończy i tak zdasz do następnej klasy- wszyscy muszą zdać, teraz musisz sam wszystko robić nikt ci nie pomoże.
Wspieranie motywacji zwłaszcza w edukacji to wprowadzenie rutyny i podkreślanie, że pomimo trudnych emocji przeżywanych przez dziecko jesteśmy obok gotowi nieść wsparcie i pomoc.
Na podstawie:
Zródło: www.epadogogika.pl autor : Anna Kiełczewska
