Święto to ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 20 września 1993 roku obchodzimy 15 maja. Ma na celu pogłębienie świadomości społeczeństwa, rządów na temat znaczenia rodziny i jej problemów we współczesnym świecie.
Kiedy najbardziej doceniamy swoją rodzinę? Chyba wtedy, gdy za nią tęsknimy. Teraz, gdy spędzamy w domu o wiele więcej czasu niż zazwyczaj, możemy mieć siebie troszkę dość. To normalne. Najważniejsze, żebyśmy nie zwątpili w siłę rodzinnych więzi.
Każda rodzina jest do siebie podobna, a jednocześnie pięknie wyjątkowa. Zastanawialiście się, co sprawia, że tak się dzieje? To nasze małe zwyczaje, tradycje, wspólne chwile i wspomnienia sprawiają, że czujemy się jedyni w swoim rodzaju, niesamowici i wyjątkowi. Dlatego warto o nich pamiętać i je celebrować.
Znamy rozkłady dnia naszych dzieci, ale czy wiemy, czy córka woli Annę czy Elzę z „Krainy Lodu”? Czy syn marzy o karierze piłkarza czy pilota? Zdarza, że żyjemy obok siebie zamiast ze sobą. Może warto zadać sobie pytanie: ile o sobie wiemy? A ile dowiedzieliśmy się w czasie izolacji?
Przed świętami Bożego Narodzenia w hiszpańskiej telewizji pojawiła się reklama pewnego sklepu meblowego. Duża, wielopokoleniowa rodzina organizuje sobie quiz i każdy, kto nie zna odpowiedzi na zadane pytanie, musi odejść od stołu. Dopóki pytania dotyczą życia celebrytów, osiągnięć sportowców, czy nowinek technologicznych, rodzina świetnie się bawi. Jednak gdy pada pytanie: „Jakie studia skończyła babcia?”, przy stole zapada cisza. Kolejne: „Gdzie pojechali w podróż poślubną twoi rodzice?” czy „Kim chce zostać twoje dziecko w przyszłości?” – pozostały bez odpowiedzi. Smutni i zawstydzeni członkowie rodziny kolejno odchodzą od stołu.
A jak wyglądałby podobny quiz w twojej rodzinie? Zdarza się, że czasem nie potrafimy docenić tego, co mamy. Narzekamy, krytykujemy, uważamy, że inni mają lepiej lub wygodniej. Czasem wystarczy chwila rozłąki czy złapanie dystansu, żeby zobaczyć, że mamy pod nosem prawdziwy skarb. Czas dobrze poznać swoją rodzinę!
Pytania są ważne
Na dużej kartce obrysujcie kontur swojego dziecka. Następnie, wpisując słowami lub rysując wraz z dzieckiem, wypełnijcie kontury tym, co dziecko lubi robić. Możecie to potraktować jak wywiad z waszym dzieckiem. Wy jesteście dziennikarzem, a dziecko odpowiada na wasze pytania:
w „rękach” postaci wpiszcie lub narysujcie to, co dziecko lubi robić,
w „nogach” – miejsca, do których chodzenie sprawia mu przyjemność,
w „głowie” – marzenia na temat tego, co miałoby ochotę robić w przyszłości,
w okolicy „serca” trzy rzeczy, których robienie sprawiają mu największą radość.
Na drugiej kartce dziecko obrysowuje rodzica (może to być też zwykła kartka i kontur człowieka) i robi analogiczny wywiad z rodzicem.
Niech te wywiady pójdą dalej. Rozmawiajcie o waszym dzieciństwie, waszych marzeniach z tamtego czasu. O waszych przyjaciołach. O chwilach odwagi, smutku, radości. Zacznijcie i zobaczycie, że samo poleci. Możecie ułożyć swoją listę pytań i przeprowadzić wywiady z innymi członkami rodziny. Zadzwońcie do waszych krewnych. Niech wasze dzieci porozmawiają z babcią i dziadkiem o czasach ich dzieciństwa, o ważnych dla nich chwilach, o tym, jak się poznali. Możecie pójść jeszcze dalej i zadzwonić do dalszej rodziny – ulubionej cioci lub kuzyna. Dzięki temu poznacie lepiej historię waszej rodziny.
Moja rodzina i nasz wspólny czas
Przygotuj kartki i kredki i zaproś dzieci do wspólnego rysowania, Niech każdy z was narysuje, jak najwięcej sposobów spędzania czasu ze swoimi bliskimi. Pokażcie sobie wasze propozycje. Wybierzcie te, które odpowiadają wam wszystkim. Pamiętajcie, że nie zawsze musicie spędzać czas wszyscy razem. Szczególnie jeśli twoja rodzina liczy więcej osób, poszukajcie też pomysłów i przestrzeni na bycie np. w dwójkach. Wtedy jest szansa na rozmowę w cztery oczy, na bycie bliżej. To też szansa dla dziecka na zyskanie całej uwagi rodzica, która nie będzie rozproszona płaczem młodszego dziecka lub awanturą nastolatka o to, że chce wrócić później
Kapsuła czasu
Czasy, w których żyjemy spowodowały, że nałożono pewne ograniczenia. Szczególnie dotkliwe są te, które ograniczają naszą mobilność i te, które uniemożliwiają nam realizację planów.
Zróbcie więc waszą kapsułę czasu, do której włożycie karteczki z zapisanymi planami, które nie mogły zostać teraz spełnione, a które mieliście od dawna. Mogą tez być takie, które zrodziły się w waszych głowach ostatnio. Każdy może wrzucić swoje indywidualne pomysły dotyczące jego samego. Zastanówcie się też wspólnie, które możecie zrobicie razem, jako rodzina.
Moja rodzina jest dla mnie ważna, bo…
Niech każdy z was, na głos lub w myślach, dokończył zdanie: „Moja rodzina jest dla mnie ważna, bo…”
Swoją wypowiedzią na głos możesz zachęcić bliskich do podzielenia się ich przemyśleniami. Nie zmuszaj jednak do tego. Czasami lepiej jest odpuścić i niż usłyszeć, coś wymyślonego na siłę.
Beata Wójcik / Monika Kotowicz
Źródło: IDZ/ Kulczyk Foundation
