Motywacja – słyszymy o niej niemal z każdego miejsca. „Brakuje Ci motywacji!”, „Możesz osiągnąć sukces, ale popracuj nad motywacją”, gdyby tylko można ją kupić na kilogramy, świat byłby łatwiejszy: wszyscy znalibyśmy kilka języków, mieli nienaganną sylwetkę a nasze CV zawierałoby pasmo niekończących się sukcesów.
Czy rzeczywiście motywacja jest kluczem otwierającym wszystkie drzwi, czy bez niej nie możemy czuć się spełnieni i szczęśliwi? Co właściwie sprawia, że jesteśmy w stanie wywołać w sobie stan gotowości do podjęcia działania, ukierunkować swoją energię na wybrany cel i, ignorując pokusy i rozproszenia, kontynuujemy tą aktywność do póty do póki nie osiągniemy określonego rezultatu
Motywacja:
- odnosi się do sfery psychicznej człowieka,
- jest procesem regulującym nasze zachowania,
- jest utożsamiana z chęcią, wolą, wzbudzaniem w sobie energii wykorzystywanej do rozpoczęcia, kontynuacji i finalizacji zaplanowanego działania,
- wiąże się z realizacją naszych potrzeb.
Wyróżnia się motywację zewnętrzną, w której wykorzystuje się różne motywatory – nagrody, kary oraz wewnętrzną, tzw. automotywację, która sprowadza się do pobudzania samego siebie w celu realizacji zadań.
Człowiek odczuwa wiele różnorodnych potrzeb, wśród nich potrzebę autonomii, czyli niezależności i swobody w podejmowaniu samodzielnych decyzji oraz potrzebę kompetencji, czyli rozwoju i relacji z ludźmi.
Rozpoznanie potrzeb i celów dziecka jest jednym ze sposobów pobudzania jego wewnętrznej motywacji.
Porady dla rodziców
- Pobudzaj wewnętrzną motywację dziecka, rozbudzaj jego zainteresowania, pasje, ciekawość świata i ludzi.
- Zaakceptuj, że dziecko jest inne niż ty – akceptuj je bezwarunkowo, pokazuj, że w nie wierzysz.
- Zachęcaj dziecko do rozwoju zgodnie z jego potrzebami i preferencjami.
- Obserwuj, gdzie tkwią jego talenty, jaką ma strategię uczenia się.
- Wzmacniaj poczucie autonomii dziecka: pozwól mu decydować, wybierać (gdy to możliwe), szanuj te wybory, ale wskazuj na ich konsekwencje, zamiast kar i nagród.
- Akceptuj błędy (można jej poprawiać), ale prowokuj do wyciągania wniosków i budowania planów naprawczych.
- Powołuj się na fakty – kiedy jesteś niezadowolony z zachowania dziecka, wyraź własne emocje, poinformuj o problemie i sprowokuj, by dziecko samo poszukało jego rozwiązania. Spokojnie czekaj…
- Bądź wiarygodny i konsekwentny w tym, co mówisz i robisz – dziecko cię obserwuje i naśladuje. Jesteś dla niego wzorem.
Źródło: https://portal.librus.pl/artykuly/porady-1-jak-motywowac-dziecko-do-nauki
Beata Wójcik / Monika Kotowicz
